EEN BLOEMSTUKJE MET PASEN.
Het moeten niet altijd voordrachten zijn. Op maandag 25 maart nodigde “tuinhier” zijn leden uit voor een sessie bloemschikken in “Den Tap”. Een twintigtal, bijna uitsluitend vrouwelijke, creatievelingen schreven in voor het maken van een fris stukje dat goed paste bij de paastijd.
Voorzien van een geschikte schaal en gewapend met een snoeischaar en een scherp mesje gingen ze aan de slag onder leiding van lesgever Dirk De Vliegere, een lesgever met een pak ervaring, zowel technisch als didactisch.
Eerst werd er een structuur opgebouwd met voorjaarstwijgjes, onder andere van schietwilg. Op dit stramien werd verder gewerkt met fris groen en kleurrijke bloemen zoals rozen en ranonkels.
Stap voor stap, met een koffietje tussendoor, werd het paasstukje opgebouwd. Zeggen dat je ondertussen een muis kon horen lopen in “Den Tap” is de waarheid geweld aandoen. Ervaringen gingen kwebbelend van mond tot mond. De lesgever hield wel op een aangename manier iedereen bij de les, met hulp en suggesties waar nodig.
De deelnemers gingen met een nieuwe ervaring en met een mooi bloemstukje naar huis. Nu nog enige tijd zorgvuldig water geven. Het werd een prima avond, niet in het minst door de uitstekende lesgever. Iedereen tevreden. En dat is eigenlijk het enige wat telt.
Walter.
DOOR WIE: De Waele Herman WAAR: LDC Den Tap WANNEER: Maandag 5 Februari HOELAAT : 20:00 uur
VOORDRACHT VAN TUINHIER MET ALS THEMA ‘HET JAAR DOOR IN DE SERRE, KOUDEBAK’ DOOR HERMAN DE WAELE
Begeesterd, inspirerend, enthousiast, bezield, spraakwaterval … welke woorden moet ik nog allemaal uit mijn mouw schudden om weer te geven hoe onze spreker Herman De Waele uit Geraards-bergen op het podium stond in het lokaal dienstencentrum ‘Den Tap’ op maandagavond 5 februari 2024. Een krasse 85 jarige, met een stem als een klok, met een vurigheid die eigenlijk een jonge mens typeert, had hij de bomvolle zaal in zijn greep en legde hij ons via tekst en beeld uit hoe we sla, paprika’s, bloemkolen, tomaten, meloenen, komkommers, ajuinen, lepelblad, postelein, spinazie kunnen zaaien, verspenen en oogsten.
De regel van 15 is voor een goede opbrengst zeer belangrijk : minstens 15 graden op de thermometer bij het zaaien in bakjes of in de serre en toch liefst een 15 uren licht per dag. Lichtsterkte kan je meten met een app op je gsm en wordt uitgedrukt in lux. Een 3000 tot 8000 lux is noodzakelijk. Als de weergoden ons een donker seizoen toebedelen, kan je ook de plantjes op de vensterbank zetten, of ze onder een TL lamp plaatsen in de keuken, of als het niet stoort op je bureau, in de slaapkamer, onder een velux raam. Herman doet dit allemaal met toestemming van zijn vrouw en als we hem mogen geloven is een groot deel van hun woning tijdens het voorjaar inge-palmd door zijn hobby. Die man heeft chance met zo een verdraag-zame wederhelft, mijn gedacht. Er zijn natuurlijk wel groenten die beter tegen de koude kunnen en die de 15 graden niet eisen, zoals bloemkolen, sla, koolrabi. De taaie rakkers onder de groenten.
Bij het zaaien in potjes of bakjes is het wel belangrijk om de zaadjes (in zaai- en stekgrond) mooi toe te dekken met een laagje aarde, ze rijkelijk te besproeien met water, ze af te dekken met plastiek (zeil, zak) of noppenfolie en ze zo te laten kiemen en pas dan ‘mag je de tent openzetten’ , d.w.z. de plastiek er afhalen en ze laten wennen aan de openlucht. Vele luisteraars trokken grote ogen toen Herman
vertelde dat je zaadjes prima kan bewaren in de diepvriezer, jawel de diepvriezer, niet de ijskast. Uithalen, zaaien, bedekken, besproeien, beschermen, licht geven en ze zijn vertrokken.
Ook in het najaar je serre gebruiken en ze niet laten braak liggen, beveelt hij zeker aan want afwisseling en diversiteit houdt ziekten tegen. Verandering van spijs doet eten en houdt mens en serre gezond. De spreker stak in zijn enthousiaste betoog regelmatig een gezondheidsweetje, met een kwinkslag verteld, bij zo ver dat je maar naar die man moest kijken en hem bezig zien en horen en je het allemaal geloofde. Hij straalt een vitaliteit uit die zeker en vast uit zijn gezonde levensstijl en eigen kweek voorkomt, in combinatie met goede genen natuurlijk.
De mini receptie die ‘Tuinhier’ aan de aanwezigen aanbood, werd gesmaakt door het talrijk opgekomen publiek, maar of de gepresen-
teerde hapjes zo gezond waren als we in de les van Herman hebben geleerd, dat is nog maar de vraag…
Op naar de volgende voordracht met als thema ‘bloembakken’ op 4 maart 2024!
Linda Herman
Voordracht + uitslag bebloeming
Ignace Ide & Linda | Tieltstraat 82 | Eigen kweek |
Walter Dewispelaere & Magda | Poekestraat 31 | Fruittuin |
Robert Mauws & Ann | Pietakkerstraat 13 | Neerhof |
Carlos Lanckriet & Anneke | Aalterstraat 47 | Romantische tuin |
Linda Herman & Walter | Veldstraat 37 | Sfeertuin |
Marc Depypere & Claire | Abeelstraat 39 | Boerderijtuin |
Opa van Cas met 'Tuinhier'vrienden Ignace en Hugo op werkbezoek in de klas!
Het “tuinhier” eetfestijn is gepland op zondag 5 juni, in de zaal “Sport & spel”.
Op vrijdag 27 mei, een brugdag tussen Hemelvaartsdag en het weekend, gingen 29 “tuinhierders” op stap naar Meigem, naar 2 buren in de Meerskant nr., 3 en 4. Beiden zijn gelegen langs een fraai landweggetje waar de fietsers de baas zijn.
Het eerste bezoek was aan “ Fruitbedrijf Cocquyt ”, waar de 4de generatie – de appel valt dus niet ver van de boom - heel hard zijn best doet om appels, peren en verse glanzende kersen op een eerlijke manier aan de man te brengen. We kregen een bezielde en deskundige uitleg over de kweek, het snoeien, het onderhoud van de laagstammige kersenbomen die beschermd worden door netten tegen vogelschade. Op de hectaren grote site staan een 20-tal bijenkorven, die daar geplaatst zijn door imkers uit de buurt zodat de naarstige bijtjes hun werk kunnen doen qua bestuiving van de 1000den fruitbomen. De charmante kraaknette boerderij en de hangar werden uitgebreid met een hoevewinkel met overdekt terras, een bezoekerscentrum (voor verenigingen, voor feestjes, bijeenkomsten) , een kersenautomaat en een verblijfswoning voor de seizoenplukkers. Zware investeringen voor Jonas en Sofie maar zij willen vooral inzetten op beleving voor de bezoekers en de klanten en ze slagen daar uitstekend in. We voelden ons welkom als waren we koningen en koninginnen, en konden achteraf, als kers op de taart, een glaasje drinken van hun fruitsappen en hapjes eten van eigen teelt. Ook honing, confituur, ijsjes, groenten en ander fruit zijn er te verkrijgen. Je voelt de passie voor de stiel in hun winkeltje. We vertrokken daar met een gevoel van bewondering voor deze hardwerkende mensen die zo begeesterd, met hart en ziel, zo’n bedrijf runnen, ondanks het feit dat ze regelmatig door een zure appel moeten bijten als de weergoden hun oogst zwaar op de proef stellen. Petje af !
Het tweede bezoek was aan “ ’t Hoveke ”, waar een kunstenaarsechtpaar een pottenbakkerij en tuinterras uitbaat. Het resultaat is een besloten, speelse, bomenrijke, verrassende tuin in mediterrane sfeer waarin planten min of meer gecontroleerd hun gang mogen gaan en waarin hier en daar in de golvende lijnen van de borders allerlei zelfgemaakte en soms grappige kunstwerken opduiken vanuit het weelderige groen met tal van aangename, beschutte zitplekjes. Een tuin om in te ‘rommelen’ en dat bedoel ik niet negatief, gewoon een tuin op gevoel. We kregen koffie met zelfgemaakte appeltaart voorgeschoteld, in en op eigen creatie kopjes/bordjes en we kregen er een demonstratie pottenbakken bovenop. Dat werd een half uurtje ons ogen uitkijken naar de vormen van vazen, potten, kopjes, die gepensioneerd kunstenaar Paul van Gompel in recordtempo uit zijn handen tovert, alles uit duitse klei . Het ziet er gemakkelijk uit, een fluitje van een cent, maar …. die mooie dingetjes moeten dan nog een 1ste keer in de oven (1060 tot 1250 graden hitte), dan moet er nog een laag glazuur op en daarna nog een 2de keer de oven in. Het is veel arbeidsintensiever dan we als leek dachten. Op zolder in de verkoopruimte zijn de handgemaakte voorwerpen te koop, het staat er overvol, enkel een plakkaat ‘potje breken, potje betalen’ ontbreekt er nog. Tussen de weelde van keramiek zag ik een muziekpartituur liggen van het lied uit 1915 ‘I didn’t raise my son to be a soldier’ (Ik heb mijn zoon niet groot gebracht om een soldaat te zijn) . Hoe actueel nog steeds en het toont ook zijn sociale betrokkenheid die hij uit via zijn project ‘Kerasud’ waarbij hij arme kansloze kinderen in Nepal, Burkina Faso, Congo vooruit helpt. Dit kunstenaarspaar – zo potje, zo dekseltje -is op een heel eigen, eigenzinnige manier bezig in hun eigen paradijsje. Een bezoekje waard in het weekend!
Linda Herman
bijgaande presentatie van Herman Dewaele
Gezond eten en gezond ouder worden
Kamerplanten
Likeur maken en proeven
Fruitsnoei
Gaasbeek
Maredsous
Uitstap Pittem champignons
Wilgenbroek
Vlindercollectie
Adelgem
Appeltern
Moestuin Bakken in de basisschool De Kiem
Groot Bijdaarden